تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بی‌هوازی و ترکیبات بدن بسکتبالیست‌ها

چکیده مقدمه و هدف:  موفّقیّت در بسیاری از ورزش‌ها به توان انفجاری پای ورزشکار و قدرت عضلانی او بستگی دارد. از این رو، هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بی‌هوازی وترکیبات بدن بسکتبالیست‌هاى مقطع متوسّطه بود. مواد و روش: هفتاد نفر از بسکتبالیست‌های دبیرستان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و در دو گروه مساوی 35 نفری تقسیم شدند و از آن‌ها آزمون اوّلیّه به عمل آمد. توان بی‌هوازی آن‌ها با استفاده از تست پرش سارجنت و نمودار لوئیز، و مقدار درصد چربی تحت جلدی با اندازه‌گیری سه ناحیه از بدن به وسیلةکالیپر اندازه‌گیری شد. گروه تجربی به مدّت هشت هفته، هفته‌ای سه جلسة 50 دقیقه‌ای تمرینات پلیومتریک را انجام دادند و گروه کنترل فعّالیت‌های عادی روزانه ی خود را انجام می‌دادند. پس از هشت هفته مجدداً از در هر گروه پس‌آزمون گرفته شد. از آزمون t زوجی جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین پلایومتریک بر وزن بدن دو گروه، تأثیر معنی‌داری داشته؛ امّا در مورد وزن بدون چربی، تغییرات معنادار نبوده است. در مورد درصد چربی بدن نمونه‌ها، نتایج نشان داد که گروه تجربی دارای کاهش معناداری بود؛ امّا در مورد درصد چربی بدن گروه کنترل تغییرات معنادار نبود. (05/0P≥). در این تحقیق توان بی‌هوازی گروه تجربی افزایش یافت و این تغییر از لحاظ آماری معنادار بود (05/0P). نتیجه گیری: در خاتمه می‌توان نتیجه‌گیری نمود که در این تحقیق تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بی‌هوازی و وزن بدن مشهود تر بوده و باتوجّه به یافته‌های تحقیق و نتایج حاصل از آن توصیه می‌شود که مربّیان جهت بالا بردن توان بی‌هوازی و انفجاری پای ورزشکاران و هم‌چنین حفظ تعادل وزن بدن ورزشکاران از تمرینات پلایومتریک در برنامه‌های جسمانی خود استفاده نمایند.